Μια ψηλή και ένας κοντούλης - ούτε νάνος να ήταν. Κοινό τους "ενδιαφέρον" η μαστούρα. Περιφέρονται στα δρομάκια του Ψυρρή, τρεκλίζοντας αγκαλιά και υπερήφανοι για την αγάπη τους, που ακτινοβολά..!
Τι παράξενο ζευγάρι!
Μια νεαρά με τακούνια και τσάντα Louis Vuitton και η φιλενάδα της με χωρίστρα - σαν τους διαδρόμους του αεροδρομίου - και αλογοουρά κυματιστή σαν τη θάλασσα, φορώντας ένα πουκάμισο, μάλλον του προπάππου της και βρώμικα αθλητικά παπούτσια. Κοινό τους ενδιαφέρον, τα ψώνια. Βολτάρουν στο "the Mall" συζητώντας για την φιλία τους.
Τι παράξενο ζευγάρι!
Ένας χοντρός και ένα φωτομοντέλο. Μια κοπέλα που δεν μπορείς να την πείς ούτε άσχημη, ούτε όμορφη, ούτε καν μέτρια και ένας... ΘΕΟΣ. Ο τάδε και η τάδε. Η τάδε και ο τάδε.
Τι παράξενα ζευγάρια!
Όλοι έχουν όμως ένα, τουλάχιστον, κοινό. Άλλες φορές φανερό, άλλες όχι.
Κι εμείς σαν παρατηρητές, καθόμαστε στην άκρη και βγάζουμε το όπλο μας...την ταμπέλα. Και μαζί με μια λέξη την κολλάμε στο μέτωπο του καθενός.
Τόσο εύκολα, τόσο απλά. Έτσι, τσακ μπαμ.
Τι καλά που θα ήταν να το κάναμε εμείς σε εμάς και αυτοί σε αυτούς.
Κι όμως σήμερα, καθημένη σε ένα καφενεδάκι απολαμβάνοντας τον φραπέ μου (γλυκό με γάλα, ελαφρύ παρακαλώ) και χαζεύοντας τους ανθρωπάκους που πηγαινοέρχονται, ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι όλοι, μα όλοι έχουν από μια φωτεινή επιγραφή πάνω από το κεφάλι τους (πλέον..!) και την κουβαλάνε χωρίς να δείχνουν ότι καταλαβαίνουν το βάρος της. Τόσο άνετα.
Χμ..σκέφτομαι ότι έχει ενσωματωθεί τόσο με το καθαρό βάρος, άρα...όλοι έχουμε μεικτό βάρος. Κιλά και ταμπέλα.. χαχα.
Χμ..σκέφτομαι πάλι και νομίζω ότι Πέρα από τη δίαιτα του ανανά, των ζυμαρικών, κτλ κτλ υπάρχει και η δίαιτα των..λέξεων. Be λιτοδίαιτος, που λέμε.
Μάλλον, σημειώνω. Λέω τώρα, με μεγάλη αμφιβολία.
Βρες ένα συγκεκριμένο λόγο για το καθετί που λες, κάνεις, κοιτάς, σκέφτεσαι - είπε ένας φίλος.
Όχι δεν έχει καμία σχέση το ρητό "Για όλα υπάρχει λόγος". Το τι γίνεται από μόνο του, είναι δικό του θέμα. Σωστά; Εμείς τι κάνουμε, για να βρούμε αυτό το λόγο, είναι το θέμα.
Όπως είπαν μια φορά - μια σοφή φίλη και ένας αγαπητός φίλος : "Ο καθένας να δουλεύει πάνω στον εαυτό του και ύστερα όλοι μαζί για το συλλογικό καλό".
Τι ουτοπικό.. Ή μήπως όχι;
Σ'ευχαριστώ Βικάκι. Σ'ευχαριστώ Νίκο.
Τι παράξενο ζευγάρι!
Μια νεαρά με τακούνια και τσάντα Louis Vuitton και η φιλενάδα της με χωρίστρα - σαν τους διαδρόμους του αεροδρομίου - και αλογοουρά κυματιστή σαν τη θάλασσα, φορώντας ένα πουκάμισο, μάλλον του προπάππου της και βρώμικα αθλητικά παπούτσια. Κοινό τους ενδιαφέρον, τα ψώνια. Βολτάρουν στο "the Mall" συζητώντας για την φιλία τους.
Τι παράξενο ζευγάρι!
Ένας χοντρός και ένα φωτομοντέλο. Μια κοπέλα που δεν μπορείς να την πείς ούτε άσχημη, ούτε όμορφη, ούτε καν μέτρια και ένας... ΘΕΟΣ. Ο τάδε και η τάδε. Η τάδε και ο τάδε.
Τι παράξενα ζευγάρια!
Όλοι έχουν όμως ένα, τουλάχιστον, κοινό. Άλλες φορές φανερό, άλλες όχι.
Κι εμείς σαν παρατηρητές, καθόμαστε στην άκρη και βγάζουμε το όπλο μας...την ταμπέλα. Και μαζί με μια λέξη την κολλάμε στο μέτωπο του καθενός.
Τόσο εύκολα, τόσο απλά. Έτσι, τσακ μπαμ.
Τι καλά που θα ήταν να το κάναμε εμείς σε εμάς και αυτοί σε αυτούς.
Κι όμως σήμερα, καθημένη σε ένα καφενεδάκι απολαμβάνοντας τον φραπέ μου (γλυκό με γάλα, ελαφρύ παρακαλώ) και χαζεύοντας τους ανθρωπάκους που πηγαινοέρχονται, ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι όλοι, μα όλοι έχουν από μια φωτεινή επιγραφή πάνω από το κεφάλι τους (πλέον..!) και την κουβαλάνε χωρίς να δείχνουν ότι καταλαβαίνουν το βάρος της. Τόσο άνετα.
Χμ..σκέφτομαι ότι έχει ενσωματωθεί τόσο με το καθαρό βάρος, άρα...όλοι έχουμε μεικτό βάρος. Κιλά και ταμπέλα.. χαχα.
Χμ..σκέφτομαι πάλι και νομίζω ότι Πέρα από τη δίαιτα του ανανά, των ζυμαρικών, κτλ κτλ υπάρχει και η δίαιτα των..λέξεων. Be λιτοδίαιτος, που λέμε.
Μάλλον, σημειώνω. Λέω τώρα, με μεγάλη αμφιβολία.
Βρες ένα συγκεκριμένο λόγο για το καθετί που λες, κάνεις, κοιτάς, σκέφτεσαι - είπε ένας φίλος.
Όχι δεν έχει καμία σχέση το ρητό "Για όλα υπάρχει λόγος". Το τι γίνεται από μόνο του, είναι δικό του θέμα. Σωστά; Εμείς τι κάνουμε, για να βρούμε αυτό το λόγο, είναι το θέμα.
Όπως είπαν μια φορά - μια σοφή φίλη και ένας αγαπητός φίλος : "Ο καθένας να δουλεύει πάνω στον εαυτό του και ύστερα όλοι μαζί για το συλλογικό καλό".
Τι ουτοπικό.. Ή μήπως όχι;
Σ'ευχαριστώ Βικάκι. Σ'ευχαριστώ Νίκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου